یادونه

یادونه دی دی سترګو په خوبونو کی راځي

په چیغو راته ژاړی په فکرونو کی راځي

نادانی راته سترګی شي انځور چی ستا دمخ کړي

وړی وړی سلګی کړی دزړګی ماته جونګړه

څه لاري لاری باسی دګریوان په مخه ګوره

ژړا می دلیمو چی په رودونو کی راځي

په چیغو راته ژاړی په فکرونوکی راځي

 

 

چاپيره غمازان دی زه په منځ کی ورته ناسته

بس یاد دی زورور دی له دردو سره پاییږم

په هرپلی د ژوند کی به همداسی ورته پایم

رنګونه د بیلتون چی په غمونو کی راځي

په چیغو راته ژاړي په فکرونو کی راځي

 

نه لاره شته دتيښتی نه ځای د پټيدلو

نه یار د زړه دبار شته چی می واخلي لږ غمونه

بس پرخی پرخی پاتی یم په پاڼه د ژوندون کی

د خپل نصیب دا برخه په ګردونو کی راځي

په چیغو په راته ژاړی په فکرونوکی راځي

 

تا غوره کړله لاره د خوبونو زما یاره

یو زه یوه سودا ده ستا دتورو سترګو ګرانه

عجیبه زندګی شوه راپه غاړه ګرانه ګرانه

بوډی دخیال دی وګوره ټالونو کی راځي

به چیغو راته ژاړي په فکرونو کی راځي

 

اسمانه نن می زړه درته تش کړی ته یی واوره

په ستورو کی دی ځیر یم که یی وګورم یوځلي

ټټر کی می ګوګل لرم خالي دی بی له تانه

لټوڼ دی د نظر په اسمانونو کی راځي

په چیغو راته ژاړی په فکرونو کی راځي

 

رڼا څومره ډیوی دزړه به بلې په سلګو کړي

مزار د ارمانونو به سینګار په حوصلو کړي

نن ډوبه ده بیړی ستا د وصال په سمندر کی

ساحل ته رسیدل په طوپانونو کی راځي

په چیغو راته ژاړي په فکرونو کی راځي

 

 

نن

د زړه په شاړه دنیاګی کی می ګلونه لیدل
ماپه شګلن او په خړپړ انګړ کی
هلته ګیډی ګیډی ارمان وکاره
ماته لیمو دسترګو څاڅکی څاڅکی وژړله
او دزړګی د وچو شاړو ښار یی
اوبه اوبه کړ ورته
نن له مودو نه وروسته ورغلمه
چی بڼ دهیلو ته نظر وکړمه
خو، ما د هیلو څلي واړه ټولی
وچی پریښانه لیدی
کښته په ځمکه د باغچی دبڼ کی
چا ورته لیک پریښی وو
ما په پریښانه سودایی نظر کی
هغه دلیک ټوټه ګی
په سترګو ولوستله
چا په کی کرښه د مات شویی زړګی
هلته ويستلی وه نن
چا؟
نن زیړی شوی وچی شوی پاڼئ
د ارمانونو په شا ګرځومه
او هغه ماته ټوټه، په خپل زړګی کی وینم
نن می؟؟
زړګی مات شوۍ
مینه یی ځانته میلمه کړی ګوره
خو د بیلتون طوپان یی بڼ دهیلو
په اسمانو سپارلي
نن ورته څه پاتی دی!

سکون

آرامه می سودا شی دزړه دکور دننه

قرار راشی اشنا څومره سکون دی ستا په مخ کی

وختونه دروي چی درته ځیر شم په خیالو کی

هم نن شی هم سبا او هم پرون دی ستا په مخ کې

له ځانه بیلیدل وینم چی کله راته راشئ

عجیبه لیونتوب دی څه جنون دی ستا په مخ کې

  رڼا پدی پوه نه شوم  چی تاته به زه څه یم

خوماته هرقدم کی ژوندون دی ستا په مخ کی  

رڼا مومند

خوبونه

 

څوچی غمونه په زړګی بار شوي

هومره فکرونه په زړګی بارشوي

د مینی نوم نور په دی خوله نه اخلم

ډیر یی دردونه په زړګی بار شوي

چاته به شوڼډو کی خندا راولي

ماته زخمونه په زړګی بار شوي

کله وزګار د زړه کیسو ته نشوم

دا څه سوچونه په زړګی بار شوی

د هیلو ګل می پاڼی پاڼی ښکاري

ساړه بادونه په زړګی بارشوی

پریږدی چی ډوبه دیار سترګو کی شم

اوښکو رودونه په زړګی بار شوي

 د اجل ناوی راشه پورته یی کړه

 درانه بارونه په زړګی بار شوي

رڼا هر څو که ورته ويښه یی ته

هومره خوبونه په زړګی بارشوی

رڼا مومندي