ښځه

د زړه داغونه مې بی شماره له علاجه وتي

دلته طبیب د ارمانو هم بې وسۍ اخیستئ

RanaMomandi

ښځه

ما د زمان هرئ سندرئ ته نڅا کړئ ده

غره! له ما سره د زغم دعوه چې بیا ونه کړئ

رڼا.م

ښه یم

که مې زړه کې ورله ځای ورکړئ تل وای

د دنیا بدرنګه نیت به وم خوړلئ

که مې هر ځلې منلي د زړګي وای

د زړه کور به په ژړا وئ ستړئ ستړئ

دې بې مخه بې زړګي دستور  د ژوند ته

په سره اور کې په سرو شوڼډو خندیدلئ

اوس به وینو کې ګریوان د نصیب سور وو

که مې کاڼو د زمان ته سر نیولئ

دا سپین مخي په زړه تور خلک چې ګورم

وایم خدایه! کاش چې نه مې پیژاندلئ

ښه یم، ښه یم ای (رڼا) چې غم ېئ نه کړم

که نه ژوند به په هر ګام کې کړولئ

رڼآ.م

د زړه حبیب

ستړئ شوې شوڼډې له ګیلو نه، اشنا

خو دا بدمرغه نصیب ستړئ نه شو

ما ېې تر اوسه هر پرهر ژړوي

خو دا د زړه حبیب پرې غلې نه شو

رڼا.مومند

#Rana.M

هلته

دا د عقل او سودا په منځ کې ورکه

کله ځان سره په جنګ کله په خلا شم

سوچ مې هم رانه پردې شي په خپل سر کې

د زړه ناوئ هم کوربه د بل په کور شي

شوڼډئ وچې شي رپیږي په ګلبڼ کئ

د یادونو په شمال راته رژیږي

سترګې هم راته باران د اوښکو جوړ کي

غږ مې هم په ډوبیدو شي په مرئ کې

زړه او شوڼډئ لیمې ټول سره یو لاس شي

نور مې وس د اوریدلو د څه نه وي

د زړه غوږ هم ستا د مینې نغمه غواړي

راشه راشه، راته وغږوه ته نن

د جنون د مینتوب سندره سر کې

ما ته لیرې په خیالونو کې ځای راکه

لږ مې لیرې له دنیا نه چیرته یوسه

خو په غیږ د بیخودې کې مې ویده که

که ېې بیه د ژوندون په ختمیدو وي

رڼا.مومند

دغه مالت

اوس مو خیالونه په سرونو کې پښتو نه ګوري
دلته له وخت سره دستور د انديښنو بدلیږي
دلته وجدان، ضمیر په نوم او په خیالو کې پايي
دغه مالت کې انسانیت هم په هر دم ژړیږي
رڼا.م