زندګي

ته ېې هر قدم د لار کې دوړې دوړې لولپه کړې
څه ناځوانه زندګي شوه، څومره ګرانه زندګي
هم سهار په لوږه تیر شو، هم ماښام په حیرانۍ
لوږې تندې سره جوخته، دا پريښانه زندګي
رڼا.م

عذاب

چې ټکور د چا د زړه په زخم نه شې
په خوله پریږده د زړو په شان دوعا
که عذاب د چا د ځآن او د ژوندون شې
مرګ دې ښه دې په دنیا باندې (رڼا)