څومره روژې ما په نهر نیولي
ستا د راتلو په انتظار کې ګله
اختره کورته به مې کله راځئ؟!
ويل يې اختر کې دى زه نه وژنمه!
وعده د ژوند راته قاتل وکړله
راشه چى ټيک درته د ژوند زنګوي
(رڼا) نن چيغه په اوربل وکړله
که دې په خیال کې هم یو څه تیریږي
هغه خبره په پښتو ولیکه!
چې مو بابا پرې هر کلی ورکاوه
نن یو ځل ژبه د هغو ولیکه!
یاد د کنړ او هلمند مه هیروه
لږ ېې د اوښکو د لیمو ولیکه
اول د خپلو ناکردې یادې کړه
بیا کې خبرې د پردو ولیکه
دا په جګړو کې کړیدلي زړه ته
یو دوه نن کرښې د جرګو ولیکه
چا چې ویله د ‘دوزخ’ ژبه ده
هغو اغزو ته د ګلو ولیکه
نن د خوشال او د حمزه په یاد کی
د خوږلن زړه یوه آرزو ولیکه
څیرې ګریوان د وطن مینه په سر
ماته د هغو لیونو ولیکه
که میرویس خان غوندي زلمي لویوي
د میړنۍ مورې نازو ولیکه
چې زنګوي مې د ارمان ټالونه
د وطن مینه، په نشو ولیکه
د (رڼا) مینه، پښتنه مینه شوه
اوس ېې د وینو په رنګو ولیکه
(رڼا.م)
د مې شپږویشتمه د پښتو نړیوالې ورځ په ویاړ