!!ماته خو ووایه ګناه مې څه ده
کله په دې کله په دا مړه کیږم
کله مې غاړه له بدنه لرې
کله مې پوزه په چاړه پري کوې
یا مې په سلو دورو څان کړوې
کله ټوپک راته په سر نښه کړې
کله مې وینه په هر لار تویوې
ماته د ښکلې ( انیسې ) ټپونه
لا کاپیسا کې ټکور شوي نه دي
چا چې معنې د ژوند په ژوند کې لیده
د ماشومانو په ککو کې ورله
دې څاڅکې څاڅکې د پولیو ورکول
څومره اتله څومره ښکلې وه دا
د ولس غم ورته د ځان ښکاریده
خو تاته سترګو کې اذغي اذغي شوه
تا ېې خاموشه کړه ډیوه د عمر
په تورو شوڼډو د نفرت په توپان
ماته خو ووایه ګناه ېې څه وه
ظالمه ولې دا خطا ېې څه وه
نن دی یو ځل بیا په وحشي ګامونو
پرته لدی چې شوڼډې وسپړوي
زما غوټې د ماشومتوب غوبل کړه
تا غرغره کړله نغمه د هیلو
په خپلو تورو او تیارو منګلو
پرته له دې چې په ګنا مې پوه شم
ماته خو ووایه ګناه مې څه وه؟
ماته خو ووایه ګناه مې څه وه؟
نن غریبي زما ګناه ووته
خپله نیستې زما ګناه ووته
ما په لرګیو پسې یبلې پښې
څه لالهانده په سارا د ژوند کې
خپل غمځپلي او بیوزله کورته
د سوړ نغري یوې لمبې لپاره
د مور پخلې ته لږ څه ارو لټاوه
زما ماشوم او بې وزره بدن
ستا دبې زړه لوبئ مرغه وګرځید
ټوټې ټوټې په مین والوت داسې
اوس مې ټوټې په هره خوا ژړیږي
نن به ادئ زما لټوڼ کې ستړې
اوس خو د خپل زړګي لټوې؟
واه، چې د اور، لرګو، خزلو په ځاې
زما ټوکر ټوکر جامې لټوئ؟
ولې ته ووایه ګناه مې څه وه؟
زه دی ځواب د دې پوښتنې لرم
ته مې په لپو د سرو وینوکې نن
د ځناور زړه تنده ماته وینې
ای د ژوندون او بشریت غلیمه
ته مې قاتل د هر ارمان یادیږې
ته به تر څو پورې انسان یادیږې؟
رڼا .م
لټوڼ 